Największa Akcja Korby... w tym roku. Część II

I znów pomysłów było kilka, zasadniczo każdy fajny ale wiązały się np. z koniecznością by ktoś wziął na siebie jazdę samochodem. Była też brana pod uwagę jazda pociągiem. Ostatecznie padło na... prom! Jak dla mnie bajka, nawet nie śmiałem o tym wspominać, bo wszyscy wiedzą jak kocham promy, więc nie chciałem być posądzany o prywatę. Ale skoro pomysł wyszedł całkiem od kogo innego, to przystałem nań z nieukrywanym entuzjazmem.

Zobacz trasę w Traseo

I od razu na samym wstępie wtopa, po pierwsze gdzie indziej statek, gdzie indziej kasy (taka logika w stylu Barei), po czwarte nie płynie o ósmej rano ale o dziewiątej, po piątej w kasach nie da się płacić kartą, bo im internety zdechły, po szóste załadunek trwa pół dnia... ale ostatecznie się wszystko dobrze układa, a my wykorzystujemy "ekstra" godzinę na kolejny objeździk po ulicach Gdańska, przy okazji dokupująć co nieco.

tak, tym katamaranem popłyniemy

Ale teraz stoimy, nie bardzo wiedząc co z sobą zrobić

A jak nie wiadomo co z sobą zrobić to zawsze można iść na spacer...

Choćby po to by kumpla spotkać

My już zaokrętowani, ja oczywiście gonię na dziób, na przedni balkon, tuż pod mostkiem. O dziwo reszta Korby wcześniej czy później ale też do mnie dołącza - perwersyjna przyjemność, tu jest najzimniej, najmniej słońca (wszak płyniemy na północ) i najbardziej wieje... ale chcą, to niech siedzą koło mnie.

Ruszamy

Twierdza Wisłoujście

Westerplatte

Wspaniała dziewczyna - zimno Jej, ale dzielnie dotrzymuje mi towarzystwa, a zaledwie kilka metrów w stronę rufy jest słońce, ciepło i... masa ludzi.

To zdjęcie ma głębszy podtekst. Ułożenie nóg naśladuje ułożenie płetw delfina, a puszka z piwem symbolizuje zgubny wpływ alkoholu na walenie ;) 

Płyniemy w kierunku Sopotu

Zobacz trasę w Traseo

No i dołączyli do mnie wszyscy.

Jak byście nie wiedzieli co on robi - to on właśnie opróżnia zbiorniki balastowe, po to by móc wejść do portu.

Hel w oddali

A tu już całkiem blisko

jeszcze ostatni spacer po pokładzie i schodzimy na ląd

Zobacz trasę w Traseo 

Na samym Helu usiłuję pokazać Markowi elementy fortyfikacji II wojennych, ale wygląda na to że wszystko jest już ogrodzone, obiletowane i o samodzielnej przygodzie mowy nie ma... rozczarowanie to za mało powiedziane. Do tego z przeliczeń wychodzi nam że nie ma szans na zwiedzanie, bo na skutek opóźnienia w kursie promu jesteśmy prawie dwie godziny do tyłu i czeka nas nocna jazda przez Trójmiasto (niby fajna przygoda, ale...)

Najbardziej szkoda mi Marka, bo te umocnienia to było jego wielkie marzenie, no nic, kiedyś tu jeszcze wrócimy i już wyłącznie z zamiarem ich zwiedzania.

Nie robimy też zbyt wielu zdjęć, zachwyceni jazdą w zupełnie nowym dla nas terenie. 

Jedno z nielicznych miejsc przy szlaku w którym można zjeść we w miarę przyzwoitych cenach (aczkolwiek pizza Giuseppe z Biedry czy innego Lidla... na cuda nie liczcie ;) )

Ale mają też coś w rodzaju wieży widokowej! Z której skrzętnie korzystam.

Tak tak, chodzi mi po głowie, chodzi... fajnie by było mieć jakąś łajbkę, na tej łajbce Anię, Synów, Przyjaciół, rowery... i tak sobie pływać od portu do portu, od mariny, do mariny i poznawać świat...

Trzeba przyznać twórcom R10 że na każdym kroku COŚ JEST!!! Albo marina, albo mola, albo klify, albo plenerowa wystawa archeologiczna... naprawdę nie sposób się nudzić.

Są też rozległe tereny czysto przyrodnicze.

hmmm - chyba jednak mam w sobie coś z Noego ;)

Jak pisałem wyżej - do zachodu słońca zostało 10 minut, a my mamy jeszcze kawałek drogi do Gdyni

pływałem już z tego portu - do Karlskrony, ale że dzieciaki były małe, to nie schodziliśmy na ląd, bojąc się by idiotenfunkcjonariuszki szwedzkich służb socjalnych nie chciały nam ich odebrać, pod byle pozorem.

A potem zrobiło się już całkiem ciemno. Co gorsza podczas transportu rozpięły mi się styki z dynamem i jechałem jedynie przy światełku latarki, tudzież całkiem bez, gdy jechałem oświetlonym szlakiem, bojąc się że zaraz padną mi baterie (czołówkę z nowymi bateriami ustawiłem na czerwone światełko i zamontowałem z tyłu, na bagażniku). Jazda przez trójmiasto zwłaszcza od Sopotu to była udręka, na ścieżkę stale wychodzili piesi, a pozostawione na środku przez kretynów hulajnogi to standard.

Jakoś jednak docieramy bez większych strat własnych i szukamy miejsce gdzie by tu coś zjeść i wiecie co... wybieramy ten sam lokal co ostatnio, raz że blisko noclegu, dwa że całkiem niezłe jedzenie, trzy że przyzwoite ceny.

A potem już na lokalu, jeszcze jakaś flaszeczka, jeszcze przeżywanie już wspólne emocji, wymiana doświadczeń, spostrzeżeń,  żarty - ot takie normalne rozmowy rajdowe.

I teraz spać, byle do rana, bo rankiem... ale to już w następnym poście.