Pierwszy jeden z ostatnich trzech i drugi też.

Tym razem chyba łatwiej dociec czego tytuł się tyczy, zwłaszcza osobom które regularnie czytają moje wpisy.
Miejsce akcji to oczywiście Beskid Niski, a nam do jego Korony zostały już tylko trzy szczyty: Tokarnia, Kanasiówka i Polańska. I wszystkie trzy zamierzamy zdobyć podczas tego jednego wyjazdu. Jak pisałem wcześniej "dzisiaj benzyna w takiej cenie" - że nocleg taniej nas wyniesie. A poza tym... no zobaczycie sami (ale nie w tym poście) jak fajnie jest tak razem, rankiem na tarasie z kawką, ciasteczkiem sobie posiedzieć, pogadać z innymi wędrowcami, pożartować. Więc sama dobroć w takim schroniskowym życiu. Ale na takie życie trzeba sobie zasłużyć, trzeba mieć w nogach dziesiątki kilometrów, trzeba mieć na butach i spodniach kilogramy błota, trzeba mieć we włosach igły, w uszach świst wiatru a w oczach zachwyt... inaczej schronisko nie smakuje.
 

Trasy mam wytyczone od dawna, Zresztą przez te nasze dwa latam, zdążyliśmy już z Aneczka poznać Beskid Niski tak dobrze że spokojnie radzimy sobie bez tras idąc na żywca i instynkt, z drugiej strony zawsze dobrze jest mieć jakiś zarys drogi i czasu (klasyczny dylemat czasoprzestrzenny ;) ) i móc się do nich odnosić.

Rankiem jadę po Aneczkę... nawyk taki, no co zrobić? A potem już razem, śmigamy praktycznie na granicę Beskidu Niskiego i Bieszczadów. gdyby ktoś pytał, to Diabeł nie mówi tam dobranoc... wziął nogi za pas i zwiał do jakiś bardziej cywilizowanych krain ;) Ale to później, bo wcześniej jeszcze zakupy w najbardziej niezbędnym dla turystów sklepie czyli w... Biedronce! Bo pasowało by coś przekąsić teraz i na śniadanie też coś mieć. Tradycyjnie na teraz bierzemy bagietki czosnkowe, a na rano bułki z serem. jakieś inne przekąski (krówki!!! o tak krówki na szlaku już niejednej osobie życie uratowały - wiem coś o tym!!!). Z piciem nie ma problemu - od dawna stosujemy litorsal albo odpowiedniki rozpuszczane po prostu w kranówie, kupując nowe butelki typu 4muwy tylko gdy stare się zniszczą (najczęściej się obrywa zatyczka) lub zabrudzą tak że picie z nich już nie smakuje.

Docieramy do Woli Piotrowej i ruszamy na szlak.

Zobacz trasę w Traseo

Zgrabna pętelka nam wyszła, mówcie co chcecie, nie zawsze się takie uda wydeptać w terenie.

Mówcie co chcecie ale widoków nam nie brakowało.

Zostały nam już tylko dwa...

Pięknie tam... pięknie!!!

Muuuuurawo strzyżarki

Wracamy do auta i jedziemy w kierunku na Komańczę, nagle Aneczka woła "o patrz cerkiew"... kątem oka rejestruję obecność czegoś ciekawego i natychmiast wykonują manewr zawracania znany z filmów o Kubusiu Bondzie. Nie, nie, to nie jest pisk opon, dym spod kół, zarzucenie tyłem samochodu i ruszeniem w przeciwnym kierunku w pięć sekund do setki. Oczywiście wszystko przy akompaniamencie gradu pocisków odbijających się od karoserii. To nie tak, tak sobie tego nie wyobrażajcie, to był manewr jaki wykonywał w jednym z odcinków serii sprzedawca lodów na czwartym planie całkiem z boku ekranu... Ale niemniej jednak w stylu znanym z filmów o agencie 007 ;)

Czy było warto? Czy nasze działania nie były płonne (doceńcie "finezyjną" grę słów płonne wobec cerkwi w Płonnej)

Zobaczcie:

Ale wpierw kilka słów. To resztki cerkwi pod wezwaniem Pokrowy Najświętszej Maryi Panny w Płonnej, że w Płonnej to dowiedzieliście się dwa wersy wyżej, ale założę się że większość z Was (poza np. Kamilem, czy Kasią) nie ma pojęcia co znaczy słowo "pokrowa" - pokrowa to nic innego tylko opieka. W kościołach prawosławnych i grekokatolickich jest jej poświęcone specjalne święto celebrowane 1 pazdziernoika. Swoją drogą akurat 1 października (dla nas to 14) ogłoszono powstanie UPA a Leoś Kuczma w 1999 roku ogłosił go Dniem Ukraińskiego Kozactwa - tego drugiego wandale z czasów PRL nie wiedzieli, to pierwsze znali świetnie - może to tłumaczyć czemu obiekt był traktowany bez jakiegokolwiek szacunku.

Na moje oko, proświty to jutrzenka lub przedświt...

widzicie ile barszczu?

Od tego uśmiechu to i kamienie miękną

Teren potężnie zabarszczony, cudem udaje się nam uniknąć poparzeń, choć na ręce mam kilka bombli, ale nawet nie pieką, nie było jakiegoś specjalnego nasłonecznienia.

Śmigamy dalej - wszak czekają na nas jeszcze kolejne kilometry wydeptane w beskidoniskich szlakach.

Zobacz trasę w Traseo

To tylko tak na zajawkę - GPS ześwirzył po całości, szliśmy i wracaliśmy tą samą drogą. Nawigowanie zresztą wyglądało analogicznie do zapisu.

w luckim jenzyku to po prostamu średni garb... Ale teren jest świetnie opisany przez Słowaków, a prawie w ogóle przez naszych.

Pasika czyli Bukowiec Wielki. Wieża obserwacyjna pamiątka z czasów gdy Niemcy "jednoczyły Europę" Pogoda nam się zepsuła - to akurat nie problem, "nasze peleryny są pewne", a cała droga na Kanasiówkę to przecież i tak przez las, więc na widokach nam  nie zależy bo ich nie ma.

Taki schronik leśny

I pomnik że w tym miejscu pierwsi żołnierze Armii Czerwonej przeszli przez granice "wyzwalając" Słowację. Jako ciekawostka batalistyczna, nawet ujdzie, ale przekaz społeczny jest tak głupi że warto by Słowacy sobie treść tablicy w końcu zmienili.

Tak to już Kanasiówka - ale nie sam wierzchołek czyli Kanasiówka "Baba", tylko taki podwierzchołek.

Tyle Słowacy... a my?

A my idziemy dalej

Całe 10 metrów więcej!!!

 

Został już tylko jeden!!!

Ewidentnie się lubią

Do schroniska zajeżdżamy już zmierzchem. Do tego jeszcze chrzanią mi się kierunki i chwilę musimy szukać właściwej drogi. Zabieramy nasze bety i idziemy do lokalu... szybka zmiana wilgotnych ciuchów i pora na kolację.

Noc zapadła, psy się uśpiły, pierogi się zjadły, papieros się wypalił, piwo się wypiło, kąpiel się wzięła... i się spać też poszło... A jutro?

A to poczytacie i pooglądacie w następnym poście.